تحلیل روابط رهبری اخلاقی، معنویت در کار و فرسودگی شغلی

زمینه: کارکنان حوزه خدمات بهداشتی-درمانی به ویژه پرستاران، به سبب مواجه با بیماران، مرگ‌و‌میرها و سایر منابع فشار روانی، در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند. در جستجوی عوامل مؤثر بر کاهش فرسودگی شغلی پرستاران، هدف پژوهش حاضر بررسی روابط بین رهبری اخلاقی، معنویت در کار و فرسودگی شغلی در میان پرستاران بیمارستان‌های دولتی شهر سنندج بود. روش: پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل: کلیۀ پرستاران بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر سنندج (410 نفر) بود که با استفاده از شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی ساده، 148 نفر به عنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها؛ پرسشنامۀ رهبری اخلاقی، معنویت در کار و فرسودگی شغلی بود که روایی آن‌ها با استناد به دیدگاه صاحب‌نظران و پایایی آن‌ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ، بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که؛ رهبری اخلاقی و معنویت در کار رابطۀ منفی و معنی‌داری با فرسودگی شغلی پرستاران دارند. یافته‌ها همچنین نشان داد که؛ معنویت در کار می‌تواند نقش میانجی را در افزایش ارتباط بین رهبری اخلاقی و فرسودگی شغلی ایفا نماید.  نتیجه‌گیری: بر مبنای یافته‌های پژوهش، ضرورت توجه به ارزش‌های اخلاقی به ویژه از جانب مدیران و رهبران سازمانی احساس گشته و چنان‌چه مسئولین بیمارستانی در صدد کاهش فرسودگی شغلی پرستاران هستند، شایسته است در جهت کاربست رفتارهای اخلاق‌مدارانه و ایجاد جوکاری لبریز از معنویت اهتمام ورزند.